De 80/20 regel, ook gekend als het principe van Pareto of de wet van het onevenwicht of de wet van de minimale inspanning.... Sinds de Italiaanse econoom Vilfredo Pareto(1848 - 1923) ermee op de proppen kwam, is de regel al vaak herontdekt en zijn de toepassingen blijven komen.
Het komt er op eigenlijk gewoon op neer dat alles in onbalans is.... Ja, werkelijk alles. De 80/20 regel zou op elk aspect en elke activiteit toepasbaar zijn.
Wat voorbeelden:
20% van de automobilisten, veroorzaken 80% van de ongevallen
20% van je kleding, draag je 80% van de tijd
20% van de bevolking, bezit 80% van de rijkdom
20% van wat je kan koken, kook je 80 % van de keren dat je kookt
Maar het werkt ook omgekeerd:
80% van de omzet van een bedrijf, wordt verwezenlijkt door 20% van de inspanningen
80% van je inbox is onbelangrijk, slechts 20% is belangrijk
80% van het resultaat van je werk, komt er door 20% van je inspanningen
80% van je tijd, gaat naar 20% van je vrienden
Want hoewel het van oorsprong een economisch principe is, kan je het volgens mensen die het kunnen weten, op elk aspect van je persoonlijk en professioneel leven toepassen.
Geef toe! Toch niet echt geruststellend?
We hebben dus de neiging om 80 procent van onze tijd en inspanningen te steken in dingen die slechts 20 procent resultaat opleveren... Maar dat wil dan ook zeggen, dat we met 20 procent van onze tijd en inspanningen, 80 procent resultaat kunnen verkrijgen. Toch?
maandag 31 januari 2011
zondag 30 januari 2011
zaterdag 29 januari 2011
Meer rommel
Het lastigste aan opruimen is "eraan beginnen". Zo zit een mens nu eenmaal in mekaar, geen schuldgevoelens dus omdat een vervelende klus alsmaar uitgesteld werd. Het menselijk brein wordt namelijk onrustig van verandering.
Voor het menselijke brein is er slechts een subtiel verschil tussen onrust en angst.
Met als gevolg dat we op onrust vaak net zo reageren als op angst, met vechten of vluchten.
Hoe langer het uitstel, hoe groter de onrust, hoe onoverkomelijker de opruim-klus gaat lijken...
Voorbereiding is ook bij opruimen het halve werk ...of toch bijna dan. Het helpt als je je kan voorstellen hoe leuk en fris het er straks zal uitzien. En vooral hoe goed je je daarbij gaat voelen.
Het is verstandig om eerst eens na te gaan of er wel voldoende ruimte en opberg-mogelijkheden zijn en ook om wat dozen te voorzien om te sorteren, niemand wil in chaos eindigen.
Nog verstandiger is het om eens na te denken over de aanpak van het opruim-project. Hou het resultaat voor ogen en bedenk wat er gedaan moet worden om dat resultaat te bereiken, deel een grote opruim-klus op in kleine, overzichtelijke things-to-do en maak er een lijstje van (kan er straks fijn afgevinkt worden).
Eigenlijk is met de voorbereiding de eerste en moeilijkste fase al voorbij, de start is genomen. Actie dus!
Ik ben niet het type dat zijn persoonlijke mening of visie wil opdringen aan anderen, maar ik kan het me nu niet laten wat persoonlijke-opruim-tips-uit-eigen-ervaring mee te geven of eerder "wat absoluut te vermijden bij het opruimen":
- zeurende medebewoners. Besef dat hun brein net zo reageert op verandering als het jouwe, wordt niet boos, heb begrip maar negeer hen verder en zet een leuk muziekje op.
- rommel van anderen. Bezorg de rommel die niet van jezelf is aan de rechtmatige eigenaar. Dwing hen hun verantwoordelijkheid op te nemen, nu graag.
- later beslissen. Ga niet in discussie met jezelf en stel de beslissing niet uit, uitstellen is geen optie, er is alleen wegdoen of bijhouden.
- zwerfrommel. Vaak wordt iets niet opgeruimd omdat het geen plaats heeft, zorg voor een vaste plaats.
- nostalgie. Laat je niet al te zeer leiden door emoties die aan spullen kleven, je leeft hier en nu.
- prijskaartjes. De prijs die jij of een ander ooit betaalde voor iets, mag niet de reden zijn waarom je iets houdt. Er bestaat tenslotte ook nog zoiets als garage-verkoop en ebay.
Wat je wel moet doen is genieten! Ja, echt wel! Geniet van het opruimen, hou voor ogen wat je wil bereiken en hoe flink je wel bent dat je je brein buiten spel zette toen je besliste eraan te beginnen.
Een kleine waarschuwing... Verwacht tijdens het werk-in-uitvoering geen gejuich van je huisgenoten. In hun ogen verstoor je de orde in plaats er te creëren. Je kan geen omelet bakken zonder eieren te breken. Maar geloof me, dat komt wel weer goed.
Voor het menselijke brein is er slechts een subtiel verschil tussen onrust en angst.
Met als gevolg dat we op onrust vaak net zo reageren als op angst, met vechten of vluchten.
Hoe langer het uitstel, hoe groter de onrust, hoe onoverkomelijker de opruim-klus gaat lijken...
Voorbereiding is ook bij opruimen het halve werk ...of toch bijna dan. Het helpt als je je kan voorstellen hoe leuk en fris het er straks zal uitzien. En vooral hoe goed je je daarbij gaat voelen.
Het is verstandig om eerst eens na te gaan of er wel voldoende ruimte en opberg-mogelijkheden zijn en ook om wat dozen te voorzien om te sorteren, niemand wil in chaos eindigen.
Nog verstandiger is het om eens na te denken over de aanpak van het opruim-project. Hou het resultaat voor ogen en bedenk wat er gedaan moet worden om dat resultaat te bereiken, deel een grote opruim-klus op in kleine, overzichtelijke things-to-do en maak er een lijstje van (kan er straks fijn afgevinkt worden).
Eigenlijk is met de voorbereiding de eerste en moeilijkste fase al voorbij, de start is genomen. Actie dus!
Ik ben niet het type dat zijn persoonlijke mening of visie wil opdringen aan anderen, maar ik kan het me nu niet laten wat persoonlijke-opruim-tips-uit-eigen-ervaring mee te geven of eerder "wat absoluut te vermijden bij het opruimen":
- zeurende medebewoners. Besef dat hun brein net zo reageert op verandering als het jouwe, wordt niet boos, heb begrip maar negeer hen verder en zet een leuk muziekje op.
- rommel van anderen. Bezorg de rommel die niet van jezelf is aan de rechtmatige eigenaar. Dwing hen hun verantwoordelijkheid op te nemen, nu graag.
- later beslissen. Ga niet in discussie met jezelf en stel de beslissing niet uit, uitstellen is geen optie, er is alleen wegdoen of bijhouden.
- zwerfrommel. Vaak wordt iets niet opgeruimd omdat het geen plaats heeft, zorg voor een vaste plaats.
- nostalgie. Laat je niet al te zeer leiden door emoties die aan spullen kleven, je leeft hier en nu.
- prijskaartjes. De prijs die jij of een ander ooit betaalde voor iets, mag niet de reden zijn waarom je iets houdt. Er bestaat tenslotte ook nog zoiets als garage-verkoop en ebay.
Wat je wel moet doen is genieten! Ja, echt wel! Geniet van het opruimen, hou voor ogen wat je wil bereiken en hoe flink je wel bent dat je je brein buiten spel zette toen je besliste eraan te beginnen.
Een kleine waarschuwing... Verwacht tijdens het werk-in-uitvoering geen gejuich van je huisgenoten. In hun ogen verstoor je de orde in plaats er te creëren. Je kan geen omelet bakken zonder eieren te breken. Maar geloof me, dat komt wel weer goed.
donderdag 27 januari 2011
Rommel
Het zijn maar weinig gezinnen die geen last hebben van het "we-hebben-gewoon-veel-te-veel-spullen-syndroom". Want daar gaat het om als we het over rommel hebben, over té veel spullen hebben. Rommel is het hebben van meer spullen dan we onder controle kunnen houden of het bezitten van meer dingen dan we ruimte hebben om ze op te bergen.
Veel spullen hebben moet niet noodzakelijk tot een rommelig huis leiden, zolang er ruimte is om alles een plaatsje te geven is er geen probleem. Trouwens, niet iedereen heeft ook werkelijk last van rommel. Maar of we het nu willen of niet, rommel heeft een invloed op hoe we ons voelen, dus ook op ons geluk.
We verzamelen in de loop van de tijd allerlei soorten spullen, die we dan ook nog blijven bijhouden. Zo zijn er de dingen die we bijhouden uit pure nostalgie, dingen waarvan we dachten dat ze ooit nuttig zouden zijn, dingen die zonder twijfel een geweldig koopje waren, dingen die misschien toch een miskoop waren, dingen die we cadeau kregen, dingen die we al lang hadden willen wegdoen, .... en laten we vooral die dingen die je als ouders van je kroost krijgt niet vergeten. Gaande van schattige kleuterknutsels tot iets-wat-ze-voor-je-meebrachten-van-op-reis-zonder-ouders. Want zowat elke ouder zal beamen dat samen met kinderen een hele boel spullen komen.
Nu zijn er weinig dingen die je zo vlug een goed gevoel over jezelf kunnen geven dan opruimen. Om te beginnen neemt het niet voortdurend zien van rommel een heel stuk ergernis en frustratie weg. Minder ergernis omdat je wéér eens iets niet kan vinden en minder frustratie omdat je niet geconfronteerd wordt met werk dat je eigenlijk al lang had moeten doen. Alleen al maar het leeghalen, sorteren en herorganiseren van een bestek-lade gaat ons een goed gevoel geven. Want dat hebben we toch maar weer even mooi gedaan!
Het is een goed idee om eens kritisch rond te kijken in onze woning en ons eens af te vragen wat we absoluut zouden willen redden als we hals over kop alles zouden moeten achterlaten. De meesten van ons krijgen vanzelf een acute aanval van opruimwoede en beginnen er meteen aan.
Maar het resultaat van jaren spullen verzamelen, los je niet in één dag weer op. Er gewoon invliegen en wel zien waar we eindigen, kan ernstige gevolgen hebben.Van die gevolgen die alleen nog maar als "chaos" beschreven kunnen worden. Maar gelukkig zijn er verstandige mensen geweest die research deden over "het opruimen van rommel" en die daar dan een boek over schreven.
Diegenen die aan't opruimen willen slaan zonder eerst een dozijn boeken te lezen , die kunnen gewoon het volgende bericht komen lezen.
Veel spullen hebben moet niet noodzakelijk tot een rommelig huis leiden, zolang er ruimte is om alles een plaatsje te geven is er geen probleem. Trouwens, niet iedereen heeft ook werkelijk last van rommel. Maar of we het nu willen of niet, rommel heeft een invloed op hoe we ons voelen, dus ook op ons geluk.
We verzamelen in de loop van de tijd allerlei soorten spullen, die we dan ook nog blijven bijhouden. Zo zijn er de dingen die we bijhouden uit pure nostalgie, dingen waarvan we dachten dat ze ooit nuttig zouden zijn, dingen die zonder twijfel een geweldig koopje waren, dingen die misschien toch een miskoop waren, dingen die we cadeau kregen, dingen die we al lang hadden willen wegdoen, .... en laten we vooral die dingen die je als ouders van je kroost krijgt niet vergeten. Gaande van schattige kleuterknutsels tot iets-wat-ze-voor-je-meebrachten-van-op-reis-zonder-ouders. Want zowat elke ouder zal beamen dat samen met kinderen een hele boel spullen komen.
Nu zijn er weinig dingen die je zo vlug een goed gevoel over jezelf kunnen geven dan opruimen. Om te beginnen neemt het niet voortdurend zien van rommel een heel stuk ergernis en frustratie weg. Minder ergernis omdat je wéér eens iets niet kan vinden en minder frustratie omdat je niet geconfronteerd wordt met werk dat je eigenlijk al lang had moeten doen. Alleen al maar het leeghalen, sorteren en herorganiseren van een bestek-lade gaat ons een goed gevoel geven. Want dat hebben we toch maar weer even mooi gedaan!
Het is een goed idee om eens kritisch rond te kijken in onze woning en ons eens af te vragen wat we absoluut zouden willen redden als we hals over kop alles zouden moeten achterlaten. De meesten van ons krijgen vanzelf een acute aanval van opruimwoede en beginnen er meteen aan.
Maar het resultaat van jaren spullen verzamelen, los je niet in één dag weer op. Er gewoon invliegen en wel zien waar we eindigen, kan ernstige gevolgen hebben.Van die gevolgen die alleen nog maar als "chaos" beschreven kunnen worden. Maar gelukkig zijn er verstandige mensen geweest die research deden over "het opruimen van rommel" en die daar dan een boek over schreven.
Diegenen die aan't opruimen willen slaan zonder eerst een dozijn boeken te lezen , die kunnen gewoon het volgende bericht komen lezen.
maandag 24 januari 2011
zondag 23 januari 2011
Geluk de oorzaak, niet het gevolg
Geluk is gedeeltelijk afhankelijk van de omstandigheden in ons leven. Gelukkig zijn is moeilijk als je gezondheid, je relaties, je werk,je inkomen niet lopen zoals je dat graag wil. Maar...het is niet omdat alles in je leven naar wens verloopt, dat je ook gelukkig bent.
Gelukkig zijn doe je nu, niet later. Geluk is een moment. Niemand verkeerd zijn hele leven in een euforische toestand van gelukkig zijn.
Het is slim om geluk niet aan voorwaarden te koppelen. Met bijvoorbeeld voor jezelf te bepalen "Als ik een miljoen win, zal ik gelukkig zijn", sluit je uit dat je gelukkig kan zijn zonder een miljoen te winnen. Wat doe je dan in tussentijd? Ongelukkig zijn? Niets is de moeite waard om je geluk uit te stellen.
Tegen de tijd dat we volwassen zijn hebben we vaak het vermogen verloren om gewoon gelukkig te zijn. Kinderen kunnen blij zijn met het moment, met wat er zich op dat ogenblik aandient. Ze focussen zich op wat er is, niet op wat er ontbreekt. Ze hebben het vermogen om (vaak onbewust) dankbaar te zijn voor datgene wat "er is" en staan niet stil bij wat "er niet is".
Dankbaar zijn om wat er wel is, is een grote stap op weg naar geluk.
Gelukkig zijn, dat is een keuze, een beslissing. Iedereen die gelukkig is heeft ooit de keuze gemaakt om gelukkig te zijn, bewust of onbewust.
Geluk ligt niet buiten onszelf, maar in onszelf. We zijn de hoofdverantwoordelijke voor ons geluk, niet onze omgeving noch onze omstandigheden.
We moeten wel weten wat er ons gelukkig maakt, een flinke portie zelfkennis en vooral zelfwaardering helpen daarbij.
Gelukkig zijn doe je nu, niet later. Geluk is een moment. Niemand verkeerd zijn hele leven in een euforische toestand van gelukkig zijn.
Het is slim om geluk niet aan voorwaarden te koppelen. Met bijvoorbeeld voor jezelf te bepalen "Als ik een miljoen win, zal ik gelukkig zijn", sluit je uit dat je gelukkig kan zijn zonder een miljoen te winnen. Wat doe je dan in tussentijd? Ongelukkig zijn? Niets is de moeite waard om je geluk uit te stellen.
Tegen de tijd dat we volwassen zijn hebben we vaak het vermogen verloren om gewoon gelukkig te zijn. Kinderen kunnen blij zijn met het moment, met wat er zich op dat ogenblik aandient. Ze focussen zich op wat er is, niet op wat er ontbreekt. Ze hebben het vermogen om (vaak onbewust) dankbaar te zijn voor datgene wat "er is" en staan niet stil bij wat "er niet is".
Dankbaar zijn om wat er wel is, is een grote stap op weg naar geluk.
Gelukkig zijn, dat is een keuze, een beslissing. Iedereen die gelukkig is heeft ooit de keuze gemaakt om gelukkig te zijn, bewust of onbewust.
Geluk ligt niet buiten onszelf, maar in onszelf. We zijn de hoofdverantwoordelijke voor ons geluk, niet onze omgeving noch onze omstandigheden.
We moeten wel weten wat er ons gelukkig maakt, een flinke portie zelfkennis en vooral zelfwaardering helpen daarbij.
zondag 16 januari 2011
Gezonde voeding
Zelfs in de Griekse Oudheid werd er al een verband gelegd tussen onze voeding en hoe we ons voelen en ons gedragen. Herodotus beweerde toen dat vegetariërs de vleeseters overtroefden op gebied van kunst, wetenschappen en spiritualiteit.
Volgens hem waren vleeseters agressiever en minder in staat hun menselijke driften te beheersen.
Alhoewel er al heel wat onderzoek werd gedaan naar de relatie tussen voeding en gedrag, bestaat er geen ondubbelzinnig bewijs.
Alexander Schauss (Diet,Crime and Delinquency) verzamelde heel wat wetenschappelijk materiaal en naar zijn mening kon je daaruit afleiden dat zware metalen en voedingsadditieven, maar ook voedingstekorten en voedsel-allergieën kunnen bijdragen tot misdadig gedrag.
Dr. William Walsh (V.S.) is een gerenommeerd specialist in het onderzoek naar agressief gedrag en volgens hem spelen mineralen, vitaminen, aminozuren en hormonen een belangrijke rol bij agressie. Vooral het onevenwicht in de chemische-balans in het lichaam zou bepalend zijn voor ons gedrag en hoe we ons voelen.
Hij durft zelfs te beweren dat voedingstherapie als behandeling om agressief gedrag bij te sturen in 90% van de gevallen resultaat had.
De meesten onder ons accepteren wel dat onze voeding rechtstreeks in relatie staat met onze gezondheid. Neem daar dan ook nog het gekende feel-good-effect van bijvoorbeeld chocolade bij, dan kunnen we wel stellen dat wat we eten in rechtstreeks verband staat met hoe we ons voelen. Vermits gezond zijn en ons goed voelen belangrijk zijn voor ons geluksgevoel kunnen we beter eens nadenken over wat we eten en hoeveel we ervan eten, maar vooral wat we weten van wat we eten.
Zijn we als consument wel kritisch genoeg? Willen we wel weten hoeveel additieven in die pot mayonaise zit? Willen we wel weten wat er met de groenten op ons bord gebeurd is voor wij ze kochten?
Voor je straks de verpakking van de koekjes bij de koffie, de cornflakes, de zoute chips, het vruchtensap, de bouillonblokjes gaat lezen... toch even een waarschuwing. Wéét waaraan je begint, want het zou wel eens verstrekkende gevolgen kunnen hebben en je kijk op voeding voorgoed veranderen.
Volgens hem waren vleeseters agressiever en minder in staat hun menselijke driften te beheersen.
Alhoewel er al heel wat onderzoek werd gedaan naar de relatie tussen voeding en gedrag, bestaat er geen ondubbelzinnig bewijs.
Alexander Schauss (Diet,Crime and Delinquency) verzamelde heel wat wetenschappelijk materiaal en naar zijn mening kon je daaruit afleiden dat zware metalen en voedingsadditieven, maar ook voedingstekorten en voedsel-allergieën kunnen bijdragen tot misdadig gedrag.
Dr. William Walsh (V.S.) is een gerenommeerd specialist in het onderzoek naar agressief gedrag en volgens hem spelen mineralen, vitaminen, aminozuren en hormonen een belangrijke rol bij agressie. Vooral het onevenwicht in de chemische-balans in het lichaam zou bepalend zijn voor ons gedrag en hoe we ons voelen.
Hij durft zelfs te beweren dat voedingstherapie als behandeling om agressief gedrag bij te sturen in 90% van de gevallen resultaat had.
De meesten onder ons accepteren wel dat onze voeding rechtstreeks in relatie staat met onze gezondheid. Neem daar dan ook nog het gekende feel-good-effect van bijvoorbeeld chocolade bij, dan kunnen we wel stellen dat wat we eten in rechtstreeks verband staat met hoe we ons voelen. Vermits gezond zijn en ons goed voelen belangrijk zijn voor ons geluksgevoel kunnen we beter eens nadenken over wat we eten en hoeveel we ervan eten, maar vooral wat we weten van wat we eten.
Zijn we als consument wel kritisch genoeg? Willen we wel weten hoeveel additieven in die pot mayonaise zit? Willen we wel weten wat er met de groenten op ons bord gebeurd is voor wij ze kochten?
Voor je straks de verpakking van de koekjes bij de koffie, de cornflakes, de zoute chips, het vruchtensap, de bouillonblokjes gaat lezen... toch even een waarschuwing. Wéét waaraan je begint, want het zou wel eens verstrekkende gevolgen kunnen hebben en je kijk op voeding voorgoed veranderen.
dinsdag 11 januari 2011
Voldoende beweging
Nieuw is het niet en niemand die zal tegespreken dat sporten goed voor ons is. Sporters zijn gewoon gezonder, ze slapen beter, kunnen zich beter concentreren en hebben meer energie.
Maar toch is het zo moeilijk om onszelf te motiveren om regelmatig te sporten, om onszelf ertoe aan te zetten om actie te ondernemen en te bewegen.
We zouden onszelf kunnen belonen als we wél bewegen. Je kan een afspraak met jezelf maken of met iemand uit je directe omgeving. Een voorbeeld: als ik twee maanden na elkaar, twee keer per week een half uur ga joggen, trakteer ik mezelf op een avondje uit. Alleen kan dit soort motivatie ook omgekeerd werken, omdat je dan alleen gaat bewegen om iets te bekomen en niet omdat je er fun in hebt. Want daar gaat het uiteindelijk wel om, bewegen en er ook nog plezier in hebben ook.
Zoek net zo lang naar een sport of een vorm van bewegen die je leuk vindt om te doen en hou net zo lang vol tot je het een "goede gewoonte" geworden is en je het net zo vanzelfsprekend vindt als je tanden poetsen.
Wat we ten allen tijde moeten vermijden, is met onszelf in debat gaan of we wel of niet zouden gaan sporten. Je kent het wel, dat stemmetje in je hoofd, dat je probeert van je goede gewoontes af te brengen. Er zijn altijd zoveel meer redenen om iets niét te doen, dan om iets wél te doen. Gewoon gaan sporten of bewegen gaat ons een goed gevoel geven over onszelf en is gewoon goed voor ons. Niet gaan sporten geeft ons een slecht gevoel over onszelf en is zeker niet goed voor ons. Dan is de juiste beslissing vlug genomen toch?
In plaats al die energie te stoppen in het debateren met onszelf of we nu wel of niet actie zouden ondernemen, kunnen we misschien beter gewoon doen.
Maar toch is het zo moeilijk om onszelf te motiveren om regelmatig te sporten, om onszelf ertoe aan te zetten om actie te ondernemen en te bewegen.
We zouden onszelf kunnen belonen als we wél bewegen. Je kan een afspraak met jezelf maken of met iemand uit je directe omgeving. Een voorbeeld: als ik twee maanden na elkaar, twee keer per week een half uur ga joggen, trakteer ik mezelf op een avondje uit. Alleen kan dit soort motivatie ook omgekeerd werken, omdat je dan alleen gaat bewegen om iets te bekomen en niet omdat je er fun in hebt. Want daar gaat het uiteindelijk wel om, bewegen en er ook nog plezier in hebben ook.
Zoek net zo lang naar een sport of een vorm van bewegen die je leuk vindt om te doen en hou net zo lang vol tot je het een "goede gewoonte" geworden is en je het net zo vanzelfsprekend vindt als je tanden poetsen.
Wat we ten allen tijde moeten vermijden, is met onszelf in debat gaan of we wel of niet zouden gaan sporten. Je kent het wel, dat stemmetje in je hoofd, dat je probeert van je goede gewoontes af te brengen. Er zijn altijd zoveel meer redenen om iets niét te doen, dan om iets wél te doen. Gewoon gaan sporten of bewegen gaat ons een goed gevoel geven over onszelf en is gewoon goed voor ons. Niet gaan sporten geeft ons een slecht gevoel over onszelf en is zeker niet goed voor ons. Dan is de juiste beslissing vlug genomen toch?
In plaats al die energie te stoppen in het debateren met onszelf of we nu wel of niet actie zouden ondernemen, kunnen we misschien beter gewoon doen.
woensdag 5 januari 2011
Voldoende slaap
Er zijn nog weinigen die niet "lijden aan een chronisch slaaptekort". We vinden het quasi normaal dat we moe zijn, dat iedereen moe is of op zijn minst een paar energie-dipjes heeft per dag.
We combineren dan ook een drukke job met een gezin, een aantal vrijetijdsbestedingen en een druk sociaal leven. Of je bent single, maar dan heb je naar alle waarschijnlijkheid meer vrijetijdsbestedingen en een drukker sociaal leven.
Een job is of gewoon druk, of veeleisend, of heeft te krappe deadlines... op één of andere manier sta je onder druk. Het maakt niet uit of je voor eigen rekening werkt of niet. Een job kan behoorlijk veel van ons vragen.
Combineer dat met een eigentijds gezin, zo eentje waar de gecombineerde week-planner op de koelkast hangt. Zodat we tenminste weten wie, waar is en wanneer. Of toch zo ongeveer.
Dan kunnen we tenminste tussen alle bedrijvigheid door iets te eten maken of de jongste vlug in bad en bed doen, de oudste nog even helpen met het huiswerk en plannen wie er morgen de kinderen kan ophalen om ze naar de muziekschool te brengen. De wasmachine nog gauw vullen en aanzetten voor we naar de avondcursus Spaans vertrekken. Onderweg nog snel tanken en wat geld uit de muur halen, want na de cursus gaan we nog iets drinken, zo ongezellig als we niet meegaan.
Wanneer we dan uiteindelijk thuis zijn, vallen we doodmoe in ons bed. En slapen in één ruk door tot het wek-signaal van onze gsm zich laat horen. Of... we kunnen niet inslapen of...worden vaak wakker, maar dan nemen we wel vlug een slaappilletje.
Als dit scenario zich zowat elke dag afspeelt, moet het ons dan verbazen dat we moe zijn, We geven onszelf net genoeg slaap om te 'functioneren' en maken onszelf wijs dat we met een paar uur slaap genoeg hebben.
Een chronisch slaaptekort, kan tot allerlei kwalen leiden. Je motoriek raakt vertraagd en verstoord,je gaat op automatische piloot en vergeet wat je precies gedaan hebt. Je krijgt concentratiestoornissen en maakt meer fouten, je bent minder flexibel in het oplossen van problemen en raakt vlug uit je humeur.
De balans in het lichaam wordt verstoord op verschillende niveaus, op het niveau van de spijsvertering, van de hormoonhuishouding en de immuniteit. Waardoor er allerlei fysieke klachten opduiken. Alleen zijn we er ons vaak niet van bewust dat we verder over de grens gaan van het gebrek aan slaap. Omdat we dat niet meer zo voelen. Het zich moe voelen verergert niet meer, maar de lichamelijke klachten nemen toe.
Je kan het eens uittesten. Ga eens een week lang, elke dag een uur vroeger slapen dan je normaal gaat slapen.
Maar, bol ook al wat vroeger uit. Maak wat tijd voor jezelf, doe iets waar je rustiger van wordt, neem een warm bad of lees nog iets en demp alvast de lichten. Zodat je biologische klok gewaarschuwd wordt dat het bijna bedtijd is.
Zorg dat je naar een frisse en koele slaapkamer kan, die bij voorkeur ook nog rommel-vrij is. En ga vooral geen verbeter-werk doen in bed of dat dringende rapport lezen, nefast voor een goede nachtrust.
Hou dit minimaal vijf dagen vol en kijk hoe je je voelt na die vijf dagen als je 's ochtends opstaat en voor de rest van de dag. Hoe zit het met je humeur? Met je activiteit...en hoe reageert je omgeving op de uitgeslapen versie van jou.
Beschouw het als een uitdaging, een experiment, desnoods om het tegendeel te bewijzen.
Ik ben benieuwd naar de resultaten! Mail me eens wat je bevindingen zijn na vijf dagen.
Ik kijk ernaar uit!
We combineren dan ook een drukke job met een gezin, een aantal vrijetijdsbestedingen en een druk sociaal leven. Of je bent single, maar dan heb je naar alle waarschijnlijkheid meer vrijetijdsbestedingen en een drukker sociaal leven.
Een job is of gewoon druk, of veeleisend, of heeft te krappe deadlines... op één of andere manier sta je onder druk. Het maakt niet uit of je voor eigen rekening werkt of niet. Een job kan behoorlijk veel van ons vragen.
Combineer dat met een eigentijds gezin, zo eentje waar de gecombineerde week-planner op de koelkast hangt. Zodat we tenminste weten wie, waar is en wanneer. Of toch zo ongeveer.
Dan kunnen we tenminste tussen alle bedrijvigheid door iets te eten maken of de jongste vlug in bad en bed doen, de oudste nog even helpen met het huiswerk en plannen wie er morgen de kinderen kan ophalen om ze naar de muziekschool te brengen. De wasmachine nog gauw vullen en aanzetten voor we naar de avondcursus Spaans vertrekken. Onderweg nog snel tanken en wat geld uit de muur halen, want na de cursus gaan we nog iets drinken, zo ongezellig als we niet meegaan.
Wanneer we dan uiteindelijk thuis zijn, vallen we doodmoe in ons bed. En slapen in één ruk door tot het wek-signaal van onze gsm zich laat horen. Of... we kunnen niet inslapen of...worden vaak wakker, maar dan nemen we wel vlug een slaappilletje.
Als dit scenario zich zowat elke dag afspeelt, moet het ons dan verbazen dat we moe zijn, We geven onszelf net genoeg slaap om te 'functioneren' en maken onszelf wijs dat we met een paar uur slaap genoeg hebben.
Een chronisch slaaptekort, kan tot allerlei kwalen leiden. Je motoriek raakt vertraagd en verstoord,je gaat op automatische piloot en vergeet wat je precies gedaan hebt. Je krijgt concentratiestoornissen en maakt meer fouten, je bent minder flexibel in het oplossen van problemen en raakt vlug uit je humeur.
De balans in het lichaam wordt verstoord op verschillende niveaus, op het niveau van de spijsvertering, van de hormoonhuishouding en de immuniteit. Waardoor er allerlei fysieke klachten opduiken. Alleen zijn we er ons vaak niet van bewust dat we verder over de grens gaan van het gebrek aan slaap. Omdat we dat niet meer zo voelen. Het zich moe voelen verergert niet meer, maar de lichamelijke klachten nemen toe.
Je kan het eens uittesten. Ga eens een week lang, elke dag een uur vroeger slapen dan je normaal gaat slapen.
Maar, bol ook al wat vroeger uit. Maak wat tijd voor jezelf, doe iets waar je rustiger van wordt, neem een warm bad of lees nog iets en demp alvast de lichten. Zodat je biologische klok gewaarschuwd wordt dat het bijna bedtijd is.
Zorg dat je naar een frisse en koele slaapkamer kan, die bij voorkeur ook nog rommel-vrij is. En ga vooral geen verbeter-werk doen in bed of dat dringende rapport lezen, nefast voor een goede nachtrust.
Hou dit minimaal vijf dagen vol en kijk hoe je je voelt na die vijf dagen als je 's ochtends opstaat en voor de rest van de dag. Hoe zit het met je humeur? Met je activiteit...en hoe reageert je omgeving op de uitgeslapen versie van jou.
Beschouw het als een uitdaging, een experiment, desnoods om het tegendeel te bewijzen.
Ik ben benieuwd naar de resultaten! Mail me eens wat je bevindingen zijn na vijf dagen.
Ik kijk ernaar uit!
dinsdag 4 januari 2011
Energie en Geluk
Als je moe bent is alles een klus. Dan zijn zelfs de dingen die je leuk vindt om te doen een opgave.
Werk aan je energieniveau en je wordt vanzelf gelukkiger.
Meer energie maakt je aangenamer gezelschap. Het zorgt ervoor dat je leuker omgaat met de mensen om je heen en dat loont zich, want je omgeving gaat vanzelf positief reageren en dat zorgt dan op zijn beurt weer voor meer energie voor jou.
Meer energie maakt je niet alleen aangenamer in de omgang voor je omgeving, maar ook voor jezelf. Want je zelfwaardering stijgt automatisch met je energieniveau en als je jezelf waardeert dan ben je gelukkiger.
Meer energie zorgt ervoor dat je gemakkelijk actie onderneemt. In plaats van erover na te denken, doé je het gewoon. Daardoor ga je dan ook weer meer relativeren, je stapt gewoon van de ene actie over in de andere. Doordat je beter kan relativeren en actiever bent, voel je je gelukkiger.
Om meer energie te krijgen, heb je drie dingen nodig: voldoende slaap, voldoende beweging en gezonde voeding.
Hoe je dat aanpakt? Dat lees je in de volgende berichten.
Werk aan je energieniveau en je wordt vanzelf gelukkiger.
Meer energie maakt je aangenamer gezelschap. Het zorgt ervoor dat je leuker omgaat met de mensen om je heen en dat loont zich, want je omgeving gaat vanzelf positief reageren en dat zorgt dan op zijn beurt weer voor meer energie voor jou.
Meer energie maakt je niet alleen aangenamer in de omgang voor je omgeving, maar ook voor jezelf. Want je zelfwaardering stijgt automatisch met je energieniveau en als je jezelf waardeert dan ben je gelukkiger.
Meer energie zorgt ervoor dat je gemakkelijk actie onderneemt. In plaats van erover na te denken, doé je het gewoon. Daardoor ga je dan ook weer meer relativeren, je stapt gewoon van de ene actie over in de andere. Doordat je beter kan relativeren en actiever bent, voel je je gelukkiger.
Om meer energie te krijgen, heb je drie dingen nodig: voldoende slaap, voldoende beweging en gezonde voeding.
Hoe je dat aanpakt? Dat lees je in de volgende berichten.
maandag 3 januari 2011
Het recept voor geluk
Dubravka Miljkovic en Majda Rijavec, twee hoogleraren psychologie in Zagreb - Kroatië, ontwikkelden een programma "positieve psychologie" en schreven succesvolle boeken over ambities en levensvoldoening.
Zij hebben (naar eigen zeggen) de basisingrediënten en de smaakmakers voor een dagelijkse portie geluk ontdekt. De juiste verhouding van de ingrediënten hangt af van je persoonlijke smaak.
Je hebt een goede oven nodig, liefst eentje die al lang in familiebezit is, een beetje kookkunst, de juiste baktijd en voldoende tijd.
De zes basisingrediënten:
- enkele goede, betrouwbare vrienden (indien mogelijk ook één slechte, zodat je je bewust bent van het verschil)
- een stabiele liefdesrelatie (eentje tegelijk!)
- professionele uitdagingen afgestemd op je vaardigheden
- voldoende geld om je basisbehoeften te bevredigen (en af en toe ook wat niet-basisbehoeften)
- per dag minsten drie positieve dingen
- dankbaarheid omdat je dat allemaal hebt
Vijf optionele ingrediënten:
- één of meer kinderen (met nog wat extra dankbaarheid)
- Eén god en vele heiligen
- enkele jaren extra onderwijs
- in goede lichamelijke en geestelijke gezondheid zijn (meestal toch)
- enkele teleurstellingen
Meng alles met rauwe betekenis, dien op met meer positieve dan negatieve emoties.
Maak je zorgen, maar wees gelukkig(er) en houd nooit op met nieuwsgierig te zijn, nieuwe dingen te leren en als persoon te groeien.
Zij hebben (naar eigen zeggen) de basisingrediënten en de smaakmakers voor een dagelijkse portie geluk ontdekt. De juiste verhouding van de ingrediënten hangt af van je persoonlijke smaak.
Je hebt een goede oven nodig, liefst eentje die al lang in familiebezit is, een beetje kookkunst, de juiste baktijd en voldoende tijd.
De zes basisingrediënten:
- enkele goede, betrouwbare vrienden (indien mogelijk ook één slechte, zodat je je bewust bent van het verschil)
- een stabiele liefdesrelatie (eentje tegelijk!)
- professionele uitdagingen afgestemd op je vaardigheden
- voldoende geld om je basisbehoeften te bevredigen (en af en toe ook wat niet-basisbehoeften)
- per dag minsten drie positieve dingen
- dankbaarheid omdat je dat allemaal hebt
Vijf optionele ingrediënten:
- één of meer kinderen (met nog wat extra dankbaarheid)
- Eén god en vele heiligen
- enkele jaren extra onderwijs
- in goede lichamelijke en geestelijke gezondheid zijn (meestal toch)
- enkele teleurstellingen
Meng alles met rauwe betekenis, dien op met meer positieve dan negatieve emoties.
Maak je zorgen, maar wees gelukkig(er) en houd nooit op met nieuwsgierig te zijn, nieuwe dingen te leren en als persoon te groeien.
zondag 2 januari 2011
Goede voornemens
Het is weer hoogdag geweest voor "de goede voornemens".
Ondanks hun populariteit, vooral aan het begin van een nieuw jaar, hebben mensen die zichzelf goede voornemens gemaakt hebben er zelden een goed gevoel bij.
"Goede voornemens" ontstaan in de meeste gevallen uit een constante bron van ergernis of frustratie, ze worden door hoop gevoed en beschermd door een zekere motivatie. Maar goede voornemens kennen zelden de weg naar het succes.
Maak je dus geen "goede voornemens" dit jaar, maar stel je een doel.
Een doel kent de weg naar het succes wel.Tenminste, als je je bij het stellen van een doel aan enkele regels houdt.
Een doel moet specifiek zijn. Dus niet "Ik wil wat afslanken dit jaar", maar wel " Ik slank dit jaar 5 kg af".
Een doel moet in tijd bepaald zijn. Bijvoorbeeld: "Op 1 januari volgend jaar, ben ik vijf kilo afgeslankt".
Zorg ervoor dat je vaak aan je doel herinnert wordt. je kan het bijvoorbeeld opschrijven en op je spiegel plakken. Vertel anderen over je doel, zodat ze je ernaar vragen. Dat helpt om je doel levendig te houden en verhoogt de druk om te slagen.
Vermijd in de formulering van je doel "proberen", "ik zou graag willen..." en "als". Formuleer je doel in de tegenwoordige tijd en alsof het doel al gerealiseerd is"
Laat die goede voornemens voor wat ze in de meeste gevallen zijn, namelijk een belofte op een teleurstelling in geschenkverpakking.
veel succes met alles wat je je tot doel stelt!
Ondanks hun populariteit, vooral aan het begin van een nieuw jaar, hebben mensen die zichzelf goede voornemens gemaakt hebben er zelden een goed gevoel bij.
"Goede voornemens" ontstaan in de meeste gevallen uit een constante bron van ergernis of frustratie, ze worden door hoop gevoed en beschermd door een zekere motivatie. Maar goede voornemens kennen zelden de weg naar het succes.
Maak je dus geen "goede voornemens" dit jaar, maar stel je een doel.
Een doel kent de weg naar het succes wel.Tenminste, als je je bij het stellen van een doel aan enkele regels houdt.
Een doel moet specifiek zijn. Dus niet "Ik wil wat afslanken dit jaar", maar wel " Ik slank dit jaar 5 kg af".
Een doel moet in tijd bepaald zijn. Bijvoorbeeld: "Op 1 januari volgend jaar, ben ik vijf kilo afgeslankt".
Zorg ervoor dat je vaak aan je doel herinnert wordt. je kan het bijvoorbeeld opschrijven en op je spiegel plakken. Vertel anderen over je doel, zodat ze je ernaar vragen. Dat helpt om je doel levendig te houden en verhoogt de druk om te slagen.
Vermijd in de formulering van je doel "proberen", "ik zou graag willen..." en "als". Formuleer je doel in de tegenwoordige tijd en alsof het doel al gerealiseerd is"
Laat die goede voornemens voor wat ze in de meeste gevallen zijn, namelijk een belofte op een teleurstelling in geschenkverpakking.
veel succes met alles wat je je tot doel stelt!
zaterdag 1 januari 2011
Een nieuw jaar!
Al een hele tijd ben ik ermee bezig. Ik heb er veel over gelezen, er veel over gehoord, er veel over gepraat en veel over gediscussiëerd.
Ik leerde dat er weinig onderwerpen zijn waar zoveel over geschreven is, zoveel onderzoek naar gedaan is en waarover zoveel verschillende opinies bestaan, als over geluk.
Deze blog zal gaan over geluk. Of beter... hoe je ervoor kan "kiezen" om gelukkig te zijn of gelukkiger te zijn. Eén van de weinige zekerheden over geluk is namelijk dat je ervoor moet kiezen.
Een jaar lang zal ik allerlei tips, projecten, onderzoeken en gewoon leuke dingen posten op deze blog, die het gemakkelijk maken om te kiezen voor geluk.
Ik wens je dus niet zomaar "een gelukkig nieuwjaar", maar een jaar vol dromen en het lef om er ook een paar waar te maken. Ik wens je dat je kan houden van wat je zou moeten houden en dat je kan vergeten wat je zou moeten vergeten. Dat je elke dag het fluiten van de vogels kan horen en elke dag minstens één keer een spontane lachbui krijgt.
Ik leerde dat er weinig onderwerpen zijn waar zoveel over geschreven is, zoveel onderzoek naar gedaan is en waarover zoveel verschillende opinies bestaan, als over geluk.
Deze blog zal gaan over geluk. Of beter... hoe je ervoor kan "kiezen" om gelukkig te zijn of gelukkiger te zijn. Eén van de weinige zekerheden over geluk is namelijk dat je ervoor moet kiezen.
Een jaar lang zal ik allerlei tips, projecten, onderzoeken en gewoon leuke dingen posten op deze blog, die het gemakkelijk maken om te kiezen voor geluk.
Ik wens je dus niet zomaar "een gelukkig nieuwjaar", maar een jaar vol dromen en het lef om er ook een paar waar te maken. Ik wens je dat je kan houden van wat je zou moeten houden en dat je kan vergeten wat je zou moeten vergeten. Dat je elke dag het fluiten van de vogels kan horen en elke dag minstens één keer een spontane lachbui krijgt.
Abonneren op:
Posts (Atom)